من که امشب ای خدا در خونت جا ندارم
روی اینکه بگیرم سرم رو بالا ندارم
میدونم چقدر بدم تو دیگه به روم نیار
ازخجالت جایی دیگه بین خوبا ندارم
بسه، از این همه اشتباه خودم خسته شدم
دیگه تاب زندگی با این خطاها ندارم
به جون خوبات قسم آرزومه بیام ولی
پیش بارگاهت آبرویی دیگه ندارم
زیر طاق آسمون فرشته هاتم میدونن
من خجالت زده ام میل به دنیا ندارم
فرق ماه مبارک رمضان و سایر مناسبتها یک فرق کاملا ذهنی است.
یعنی ما به خاطر پیشینه ی ذهنیمان است که در ماه مبارک رمضان خیلی اعتقاد داریم.یک زمانی در همین مملکت و در همین شهر و در همین کشور وقتی می گفتی اعتکاف نه کسی برداشتی از اعتکاف داشت و نه کسی می دانست که چه اتفاقی می افتد اما الان طوری شده که مردم یکسال منتظر اعتکاف می مانند.چند روز قبل از اعتکاف اینها تپش قلبشان فرق می کند.کلی منتظرند و کلی احساس شعف می کنند.روزایی که می خواهند نزدیک شوند آن لحظه ای که می خواهد ساک و پتوش رو بردارد و برود با یک حالت عرفانی وارد می شود.وارد مسجد که می شود سجده ی شکر می کند کیف می کند و لذت می برد چون از اعتکاف پیشینه ی ذهنی دارد.چون یکبار اعتکاف را دیده.چرا اولیاء و خوبان ما,ماههای مختلف چندان فرقی برایشان ندارد؟ده روز به ایام محرم مانده ماها یواش یواش محزون و ناراحت می شویم و حزن به دلمان می نشیند چون سابقه ی ذهنی از محرم داریم.لذا رمضان, رمضان است به خاطر ذهن تو.یعنی در ذهنت یک ماه رمضان برای خودت ایجاد کردی.انسان اگر همین پاکی ذهنی را به سایر ماهها بسط دهد بقیه ی ماهها هم همینطوری است.عرفه, عرفه است برای ذهن تو.شب نیمه ی شعبان برای تو خیلی مقدس است چون تو در ذهنت یک پیشینه ی ذهنی ایجاد کردی.در حقیقت همه ی ایام درِ رحمت خداوند برای کسی که بخواهد باز است.منتهای مراتب خداوند یک ماهی را بنام رمضان برای عموم مردم قرار داده چون بقیه ی مردم شاید اینقدر حال نداشته باشند که همیشه اینقدر غرق در دعا و رحمت باشند.ولی اصلا به ذهنت خطور نکند که اعمال خوبان خداوند در درگاه خداوند در ماههای مختلف خیلی فرق می کند.یک کمی پایین و بالا دارد.بنابراین ما اگر بتوانیم برای همه ی ایاممان یک سابقه ی ذهنی معنوی جور کنیم می توانیم در همه ی ایام در درگاه خداوند اهل عبادت و لذت باشیم
